การล้างรถแบบ หยอดเหรียญ ของคนในเมือง ประเทศ ฟินแลนด์(ปัญหา)

วันนี้เล่าถึงอีกหนึ่งปัญหาของคนมีรถ (ปัญหาเยอะนะคนมีรถของฟินแลนด์)
เนื่องจากว่า ป้าลีย้ายบ้านเข้ามาอยู่ในเมือง จังหวัด วานต้า Vantaa เพราะว่าบ้านหลังเก่าปล่อยให้คนเช่าเนื่องจากว่าลูกสาวต้องนั่งรถเมล์ไปเรียนในตัวเมืองเฮลซิงกิ
ซึ่งอยู่เกือบใจกลางเมือง (ทำใมไม่เรียนแถวบ้านเพราะฟินแลนด์ระบบการศึกษาดีมากอยู่แล้ว ลองเข้าหาอ่านดูนะคะ ในหมวดเรื่องการศึกษาของประเทศฟินแลนด์ ที่ป้าลีเคยลงในบล็อคไว้แล้ว)

ทีนี้ บ้านที่ย้ายมาอยู่ในวานต้าเนี่ย คือบ้านทาวเฮ้าส์ค่ะ  ต้องเช่าที่จอดรถร่วมกันกับเพื่อนบ้าน... ซึ่งคนในเมือง เค้ามีกฏห้ามล้างรถนะคะ (หลายท่านอาจไม่ทราบ เพราะว่าเคยเห็นเพื่อนบ้านแอบทำกัน นึกว่าทำได้ไม่ผิดกฏ
อันนั้นไม่ใช่นะคะ ต้องเข้าใจให้ถูกต้อง เผื่อคุณจะแอบล้างบ้าง จะได้รู้ว่า ต้องแอบยังไง)

เมื่อล้างรถไม่ได้ ก็ต้องไปหาที่ล้างค่ะ ซึ่งมันก็มีร้านล้างรถทั่วไป ถ้าแบบล้างมือทั่วไป ก็เกือบ 100 ยูโรแหละนะคะ อันนั้นป้าลีขอผ่านค่ะ ไม่มีเงินขนาดนั้น

หรือ ล้างด้วยเครื่องอัตโนมัติ ก็ราวๆ 30 ยูโร ต่อครั้ง (แบบที่ขับเข้าไปจอดแล้วนั่งรอเครื่องเอาแปลงใหญ่ๆ มาปัดรถทั้งคันแหละ ) 
อันนี้ก็ไม่ปลื้มค่ะ เพราะรถเป็นรอย... ซึ่งป้าลีจะไม่ทราบว่า ที่ใหน เครื่องใหนมันเก่าและทำรถเป็นรอย หรือที่ใหนเครื่องใหม่และดี... จะไม่รู้จนกว่ามันเกิดรอย นั่นแหละ... 
แล้ว 30 ยูโร โดยประมาณ  ก็ยังแพงอยุ่ดี สำหรับการต้องล้างหนึ่งครั้ง

ก็เลยมาลงเอยที่ การล้างเองแบบหยอดเหรียญ  แต่ต้องขับไปล้าง ที่ๆ เค้าให้ล้าง ซึ่งจะมีหัวแปลง มีน้ำ แต่เราต้องลงมือทำเอง....
อยู่ในงบค่ะ  หยอดทีละ 2 ยูโร หรือ 1 ยูโร หรือ 50 เซ็นต์ เครื่องก็รับนะคะ  รวมแล้ว 5 ยูโรค่ะ... เค ดีงาม  งบผ่าน สามารถมาล้างได้ เดือนละ ครั้ง อิอิ
(ใครจะล้างทุกอาทิตย์ก็จัดไป แต่เราขี้เกียจ นี่ก็เป็นการล้างครั้งแรก ในเกือบ 1 ปีของการซื้อรถคันนี้ก็ว่าได้)

เห็นหัวแปลงที่ขัดกับสายลากที่ห้อยๆ อยู่ข้างบนนะคะ

(คันนี้บ่ใช่ของข่อยเด้อ ของคนขับรถที่บ้าน)

เวลาหยอดเหรียญ มันน้ำมันจะพุ่งจากหัวฉีดทันที ดังนั้นต้องถือไว้ในมือเลย 
สายมันก็ปรับได้ค่ะ หมุนไปตามที่เราเดิน

และ มีขั้นตอน ตามป้ายนนะคะ ว่าเราจะเลือกน้ำ + น้ำยา ล้าง หรือ น้ำอย่างเดียว
(ป้าลีเอาถังน้ำไปด้วยค่ะ เพื่อ เราจะได้ ล้างมือแบบเร็วๆ แล้วเอาน้ำฉีดไปเลย ง่ายๆ และสะดวก ไม่เป็นรอยแต่อย่างใด)



คุณๆ ก็ต้องหาเอาสาขาใกล้ๆบ้าน โดยมากจะอยู่ตามห้างค่ะ ตรงที่จอดรถในห้าง



พอล้างเสร็จก็จะได้สภาพนี้ค่ะ.... เซ็ง... บางทีฟ้าดินก็ไม่เคยเป็นใจ (หิมะแรกของปีนี้ค่ะ 2017)

ส่งภาพขาย ออนไลน์ ตามเว็บต่างๆ

ไม่ใหม่สำหรับพวกเราเน๊อะ  แต่ว่าสำหรับป้าลีก็ไกลตัวนิดหน่อยค่ะ เพราะว่าเคยหาข้อมูลแบบผ่านตาเมื่อหลายปีก่อนสมัยที่เริ่มเขียนบล็อคใหม่ๆ แต่ตอนนั้น มันมีความยากหลายอย่างมาก

เช่น ต้องส่งภาพสอบ ต้องแต่งภาพ ต้อง.... ต้อง.... ต้อง... คือ อีกหลายต้อง... ซึ่งข้อจำกัดเราก็มีตรงที่ เราเองไม่ใช่คนแต่งภาพสวย แต่สายเที่ยวขาเลาะ

 แต่สองอาทิตย์ก่อนเพื่อนสนิทสาวคนหนึ่งบอกว่า เธอน่าจะลองส่งภาพขายบ้างนะ เห็นเค้าว่าได้เป็นแสนต่อเดือน...

คือ ส่วนตัวเราบอกว่า จะเป็นแสนเป็นล้าน มันไม่ใช่ประเด็น เพราะว่า ภาพของเราอาจไม่เหมือนภาพของเค้าก็ได้

 แต่ที่ใช่ประเด็นคือ  ป้าลีชอบเที่ยว ชอบทำกิจกรรม แล้วชอบถ่ายรูป ซึ่งพอเพื่อนพูดก็ลองมาดูอีกรอบว่า
มันจะยากเหมือนเมื่อก่อนที่เราเคยศึกษาหรือเปล่านะ

 ก็ลองส่งภาพไปสอบดู ซึ่ง (สมัยก่อน ส่ง 10 ต้อง ผ่าน 7) ซึ่งป้าลีส่งไป แค่ 3 ภาพ มันก็ผ่าน 1 ภาพละ ซึ่งก็ถือว่าผ่าน ก็เลยได้เริ่มลองผิดลองถูกกับการขายภาพ

และภาพที่ผ่าน ก็ออกแนวบ้าๆ บอๆ นะคะ
(คือต้องเข้าใจว่า เราต้องส่งหลายแนว ไอ้ที่เราคิดว่าสวย มันอาจไม่สวยก็ได้)  ที่ผ่านคือภาพนี้ค่ะ

 แรกๆ ไม่หลับไม่นอน นั่งอ่านนั่งศึกษาแบบข้ามคืนข้ามวัน เพราะเรื่องมันเยอะนะคะ ไม่ใช่แค่มีภาพแล้วส่งๆ เข้าไปขาย ว่ามะ

 ก็ลองส่งภาพเข้าไปให้ทางเว็บตรวจสอบ ซึ่งก็ส่งอยู่หลายเว็บ ตามที่เทพๆ ทั้งหลายเค้าแนะนำกัน 
แต่การส่งของป้าลีคือ ส่งแบบดิบๆ กับภาพที่มี  หรือ แต่งบ้าง จาก Photoscape ซึ่งเป็นโปรแกรมฟรีอ่ะนะ
ไม่ได้ไปหาโปรแกรมแบบเสียเงินจากใหนหรอก 

 ในสองสัปดาห์แรก ก็มีภาพที่ผ่านคุณภาพ เกือบๆ 180 ในเว็บอันดับแรก 
ส่งอยู่เกิน 300 ภาพ(เค้ายอมรับคุณภาพแล้วยอมให้ออนไลน์ขายในเว็บเค้า ที่ 180 ภาพ)

ซึ่งลิ้งค์นี้คือภาพที่ออนไลน์อยู่ในเว็บ ของ Shutterstock ค่ะ
(ลองดูนะคะ ว่าภาพไม่ได้มีความเทพแต่อย่างใด สำหรับคนใหม่ๆ ด้วยกันจะได้มีกำลังใจนะคะ ว่า
การขายภาพมันไม่จำเป็นต้องมีภาพสวยอย่างเดียวนะ มันอาจมีไอเดียในภาพ หรือ ภาพบ้าๆบอๆ แต่มันอาจเข้าตากรรมการก็ได้)


 https://www.shutterstock.com/g/lee+jay?sort=popular&search_source=base_gallery&language=en&page=2


และแล้วก็มีภาพถูกขายไป ภาพแรก... หลังจากที่เริ่มส่งได้แค่ 10 วันแรก คือภาพนี้

มันคือ ดอกของ วานิลลา ที่เเค้าปลูกในฟาร์มน่ะค่ะ ถามว่ามันคือภาพดอกไม้สวย ... คือ ความสวยมันคงไม่ใช่

เพราะว่าดอกไม้ที่เค้าส่งภาพขายกันในเน็ต จากพี่เทพทั้งหลาย  สวยกว่านี้เยอะ แต่เข้าใจว่า คนที่ซื้อเพราะต้องการดอกของวานิลลา มากกว่า

และแล้ว งานยากมันก็เริ่ม ตรงที่มีการโหลดซื้อเป็นขวัญถุงนี่แหละค่ะ ทำให้หลายๆ อย่างตามมาคือ

เราคงจะส่งภาพแบบดิบๆ ไม่ได้แล้ว ต้องมองหาโปรแกรมการแต่งภาพ... แหงละ โฟโต้ช้อป เริ่ดสุด แต่แพงสุดเช่นกัน...

งั้นเรามองอย่างอื่น... ก็มาลงที่ Lightroom เอ... ทำไปทำมา มันไม่พอนะ ต้องมีโฟโต้ช้อปตบท้ายอยู่ดี  ก็มาเจอเพคเกจของ Adobe เดือนละ 10 บัคส์ หรือ 300 กว่าๆ บาท ราคาต่อเดือน (สัญญาหนึ่งปี)

แต่มันได้ 2 โปรแกรม โอ้แม่เจ้า.... มันดีเลิศประเสิรฐเรียม)

เค... นั่งงมกับมันดูสิ .... ก่อนที่จะส่งภาพลงพอร์ตมากขึ้น เราต้องพร้อมมากขึ้นละ...

ก้าวต่อไป... มาเดินด้วยกันค่ะ... เป็นกำลังใจกับ เพื่อนๆ ที่จะมาส่งภาพด้วยกันนะคะ เรียนรู้พร้อมๆ กันค่ะ

...ป้าลี