ป้าลีเป็นอีกคนหนึ่งที่สังคมคนไทยน้อยมาก ใครจะว่ายังไงก็เถอะ เรื่องมันมีที่มาและที่ไป
ทำให้รู้สึกเสียใจและผิดหวัง กับเรื่องราวที่ “โดน” แล้วก็เข็ดขยาดไปเลย ถ้าใครไม่โดนกับตัวจะจินตการไม่ออกแน่ๆ
และอีกหลายคน ที่“โดน” คล้ายๆ กันกับป้าลีก็คงรู้สึกไม่ต่างกันมากนัก ทำให้เราเก็บตัว บ้านใครบ้านมันถือว่าเจ็บตัวน้อยสุดแล้ว...
....................................................................................................................................
ขี้อิจฉา..... อิจฉาได้ทุกเรื่อง ทุกเหตุการณ์ เรื่องกิน เรื่องนอน เรื่องเที่ยวเรื่องสามี เรื่องทุกรูขุมขน .....อันนี้อยู่เฉยๆต่อให้ไม่ทำอะไรก็โดนอยุ่ดี
ขี้นินทา...... ถูกจับผิดตลอดเวลาจะโดดเรียน จะบ้าเรียน จะโง่จะฉลาด โดนหมด
ขี้งก เอาเปรียบ....... ไม่อยากจ่าย ถือว่าตัวเองทำงานมาเหนื่อย ขอฟรีๆ ก็แล้วกัน...นั่น
ขี้อวด.... เรื่องนี้ มันละเอียดอ่อน... บางทีคนเค้าก็แค่เล่า.. แต่คนฟังเข้าใจไปว่าเค้าอวด...
ซึ่งก็เกิดได้ทั้งตัวเราและตัวเค้า อันนี้ ก็ต้องพิจารณาว่า จริงๆแล้วเค้าอาจไม่มีเจตนาจะอวดก็ได้ แต่หลายคน ภูมิใจในสิ่งที่ตัวเองมี ตัวเองได้เค้าก็ดีใจเป็นธรรมดา... อันนี้เราก็แอบดีใจไปกับเค้า เพราะว่าเราก็เห็นมาเยอะที่ผู้หญิงไทย หลายๆ คน กว่าจะได้อะไรบางอย่างนั้นยากเย็นแสนเข็ญจริงๆ นะคะ...
แต่ก็อีกหลาย เช่นกัน ที่อวดจนเกินหน้าเกินตา เช่น มี สิบ...อวดไปร้อย แบบนั้นเลย
กล่าวหาว่าร้าย ป้ายสี ตีไข่.... อันนี้โดนเต็มๆ ... ใส่ความถึงขนาดว่า หยาบคายและเสียๆ หายๆคือ ให้ตายไปข้างหนึ่งกันเลยทีเดียว... เจอแบบนี้เรียกว่า ถ้าใจไม่แข็งพอ คงได้นอนร้องไห้ เศร้าโศกไปหลายเพลา ไม่เข็ดก็ให้มันรู้ไปสิน่า
รบกวน ไม่บอกไม่กล่าว ละลาบละล้วง วุ่นวายไปซะหมด จะมาจะไปไม่บอกกล่าวล่วงหน้า อยากจะมาก็มาเลย
อันนี้หลายคนเป็น (และยังเป็นอยู่นะคะ เช่น มาหาตอนหกโมงเช้าโดยที่ไม่โทรบอกล่วงหน้า )
จะหยิบจะจับ จะฉวย จะยืม อะไรก็ถือเป็น “วิสาสะ” อันนี้เบื่อมาก
ส่วนเพื่อนคนไทย ที่ดีและน่ารัก ก็มีค่ะ แต่ยอมรับว่ามีไม่มาก ( สอง สาม คนล่ะมั๊ง) คนไทยที่รู้สึกดีต่อกันจริงๆ
เค้าก็เตือนๆ กันแบบนี้แหละค่ะ ว่า อย่าไปสุงสิงกับหมู่คนไทยมาก เป็นกันทุกรุ่นจริงๆ นะคะ มาใหม่ๆ จะได้ยินประโยคนี้ เหมือนกันทุกราย(จริงมั๊ยคะ)
ตัวเราเองก็ไม่ใช่ว่าจะดีไปกว่าใคร แต่เราก็มีบรรทัดฐานของ คำว่า “เหมาะสม” และ “ดีงาม” ตรงนี้มันถูกสอนกันมาตั้งแต่เล็กแต่น้อยกันแล้วแหละ
จากครอบครัว โรงเรียน สังคม จะกล่อมเกลาเรามาระดับหนึ่งแล้ว ว่าอะไรควรทำไม่ควรทำ
หน้าที่การงาน การศึกษาก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้คนเรารู้ว่าจะปฏิบัติตัวเช่นไร ให้สมควรต่อสังคม
ก็บ่นๆ ค่ะ... ยิ่งบางครั้ง เราช่วยเหลือใครไป แล้วได้รับผลร้ายตอบกลับมาแทนคำขอบคุณ เราก็ไม่อยากจะยุ่งกับคนอีกต่อไป เพราะว่ารู้สึกเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น
ทำให้ คนไทยรุ่นน้อง หลังๆมา จะ รู้สึกว่า เอ๊ะ ทำใมรุ่นพี่บางคน เค้าหยิ่งๆ จังเลย หยิ่ง ถือตัว มั่งล่ะ อะไรมั่งล่ะ
คือ เค้าไม่รู้ไงคะ ว่า เราโดนอะไรมาบ้าง....กว่าจะรู้ก็ปาเข้าไปหลายปี คือกว่าจะรู้ก็คือเจอกับตัวนั่นแหละ เลยเข้าใจเอง...
นี่ยังไม่รวมเรื่องเสื่อมเสีย กับสาวไทย (บางคน) ที่ยังมีนิสัยเจ้าชู้ ไม่สื่อสัตย์ กรณีแบบนี้ก็ได้แต่รีบเผ่นหนีออกไป เพราะกลัวไปติดกลุ่มที่ “ถูกถามค่าตัว” ซึ่งเราไม่รู้ว่า ใครมี “รับจ๊อบพิเศษ”หรือเปล่า
อันนี้เป็นประเด็นหลักๆ ที่ป้าลีกลัวมากเพราะมันเป็นทั้งหน้าตาตัวเอง และหน้าตาสามีอีกด้วย... หลายคนไม่แคร์สื่อ (จริงๆนะคะ ยิ่งกรณีอยู่ ต่างจังหวัดแล้วด้วย คนจะรู้จักกันเพราะจังหวัดมันเล็ก และคนน้อย)
ไม่ใช่ว่าจะมากล่าวหากันเอง..... แต่เรื่องมันเกิด ก็เอามาบอกกล่าว เผื่อคนมาใหม่ ที่ไม่เข้าใจว่าทำใม “คนไทยรุ่นพี่”
ถึงหยิ่ง จังเลย... นี่แหละ มันหลากหลายสาเหตุ...
ส่วนตัวป้าลี ไม่ใช่เสือยิ้มยาก... ยิ้มมีแจกฟรี ก็แจกไม่อั้น... บางทียิ้มให้คนไทยด้วยกัน นางมองกลับมาตั้งแต่หัวยันเท้า...
เออนะ... ก็ไม่ได้แต่งโป๊นะจ๊ะ ...แต่ก็โดนไง...
เจอกรณีแบบนี้ให้นึกถึงคำพูดป้าลีเอาไว้ก่อนเลยว่า อย่าพึ่งไปตัดสินเค้า
เพราะบางทีเค้าก็โดนมาเยอะ แบบป้าลีนี่แหละ... มันก็เลยเจ็บปวดเข้าไปในตับ เข้าไปในไต...
แต่สิ่งหนึ่ง ที่เราๆ รู้กันก็คือ “ใครทำอะไรไว้ ก็ได้ผลกระทำของตัวเองนั่นล่ะ” ปลูกตำแย จะให้ได้ผลเป็นมะม่วง มันจะเป็นไปได้ยังไง...
วันนั้น ป้าลีเคยโพสต์ในเฟซบุ๊ค ว่า
“คนที่กระทำตัวเป็นขี้ ก็จะได้แค่คนที่ชอบเล่นขี้นั่นล่ะ มาเลือกเราไป เพราะของมันเหมาะสมและคู่ควรแก่กัน”
ตรงนี้ถ้าถามว่า ป้าลีว่าใคร... ขอบอกเลยว่า .... ป้าลีว่าทุกคนที่ทำตัวเป็น “ขี้”
ที่ทำให้เสื่อมทั้งตัวเอง ทั้งเพื่อนคนไทย รวมไปถึง ประเทศชาติ... นั่นแหละที่ทำใมฝรั่งหลายคนยังดูถูก “สาวไทย”อยู่ ก็เพราะเค้าได้เห็นในส่วนหนึ่งของ บรรดา “คนเป็นขี้” กระทำเอาไว้ไง..
ขอบคุณค่ะ ที่ติดตาม...
เก็บบลูเบอรี่ไปขายตลาดค่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น